Η είδηση πέρασε απαρατήρητη, στά ψηλά του ελληνικού Τύπου, ηλεκτρονικού και έντυπου. Δικαιολογημένα, άλλωστε, λόγω της πυκνότητας των τοπικών και διεθνών εξελίξεων που νευρωτικά πιά καταγράφει, τυραννισμένος από πρωτόγνωρους φόρους και υποχρεώσεις, ο μέσος Ελληνας αναγνώστης. Χωρίς αυτό να μειώνει κατ’ ελάχιστο την σημασία της.
O περιβόητος κρατικός φορέας Υδρογονανθράκων και Μετάλλων της Ιαπωνίας (Japan Oil, Gas & Metals National Corp - JOGMEC ) ανακοίνωσε την επιτυχή έναρξη δοκιμών σταθερής παραγωγής φυσικού αερίου από υποθαλάσσιες αποθέσεις υδριτών μεθανίου, κείμενοι σε βάθος 1.300 μέτρα ανοικτά της νοτιοανατολικής Ιαπωνίας.
Οι υδρίτες είναι πολύ μικρά ιζήματα μεθανίου, το βασικό συστατικό του φυσικού αέριο, που περιβάλλονται από μόρια παγωμένου νερού. Μοιάζουν, δηλαδή, σαν μικρές μπαλίτσες πάγου... που καίγονται. Σχηματίσθηκαν εδώ και εκατομμύρια χρόνια κατώ από ευνοικές - αν και όχι τόσο κατανοητές - γεωλογικές περιστάσεις και βρίσκονται εν αφθονία διασκορπισμένοι σε πάμπολα σημεία της γής, βεβαίως στο αρκτικό υπέδαφος, μα κυρίως υπό του θαλάσσιου πυθμένα διεθνώς, ακόμα και στην περιοχή της καθ’ ημάς Μεσογείου .
Παρά το όποιο ενδιαφέρον παρουσιάζουν γιά τους γεω-επιστήμονες, το θέμα θα ήτο αδιάφορο γιά το γενικά κοινό. Συνοδεύεται όμως από εγκυρότατη επιστημονική εκτίμηση ότι η αφθονία αυτή δυνητικά ισοδυναμεί, ως πηγή ενέργειας, με τουλάχιστον το διπλάσιο αυτής που είναι σε θέση να προσφέρει ο όγκος όλων των επιβεβαιωμένων παγκοσμίως αποθεμάτων πετρελαίου, κάρβουνου και φυσικου αερίου... αθροιστικά! Η αλλιώς, κατά την Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία ( USGS), όγκος πόρων κάπου μεταξύ 2.800 και 8.500 τρισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου, μέγεθος που είναι περίπου 8.000 εώς 24.000 φορές μεγαλύτερη του σημερινού παγκόσμιου όγκου των βεβαιωμένων αποθεμάτων συμβατικού φυσικού αερίου!!
Τέτοια απέραντη αφθονία δύσκολά γίνεται πιστευτή, ή ακόμη και κατανοητή. Γιατί αρκεί να καλύψει την όποια καί όση ενεργειακή ζήτηση της ανθρωπότητος υπάρξει γιά όλες τις χρήσεις, “μέχρις τα αστεροειδή προσκρούσουν τελικά στην Γή”, κατά την σκωπτική έκφραση κορυφαίου ειδικού.
Και όμως, σε τέτοια συμπεράσματα καταλήγουν - ύστερα απο σχεδόν δύο δεκαετίες ερευνών - όχι μόνο οι επιστήμονες της USGS, αλλά και αντίστοιχων κρατικών ιδρύματων του Καναδά, της Νορβηγίας, ιδιωτικών πετρελαικών εταιριών (Chevron, Conoco-Philips, ΒΡ) και, φυσικά, του ιαπωνικού JOGMEC, ο οποίος βρίσκεται στην απόλυτη πρωτοπορία των σχετικών ερευνών και εξερευνήσεων, ιδίως των υποθαλάσσιων.
Πράγμα όχι τυχαίο, μιας και η αφθονία αποθέσεων υδριτών μεθανίου σε ιαπωνικά υπεράκτια πεδία εγγίζει τα επτά τρισ. κυβικά μέτρα - ποσότητα που επαρκεί να καλύψει για 100 χρόνια, τις σημερινές ανάγκες τις χώρας - και καθιστά τους υδρίτες αυτούς ενδεχόμενους παράγοντες χειραφέτησης της ενεργειακά στερημένης Ιαπωνίας. Πράγμα που ισχύει βεβαίως και γιά όλες τις άναλογες περιπτώσεις ενεργειακά φτωχών χωρών...
Υπάρχει εξάλλου και η πίεση της συγκυρίας, αντιμέτωπη καθώς είναι η χώρα με κλιμακούμενη ενεργειακή ενδεια, αφενός λόγω της αναστολής λειτουργίας πυρηνικών της αντιδραστήρων εξαιτίας της Fukushima, αφετέρου λόγω της επακόλουθης απότομης αύξησης εισαγωγών φυσικού αερίου, τιμολογημένων ήδη περίπου οκτώ φορές υψηλότερα κατά μονάδα απο τις τιμές Αμερικής. Ετσι, πρόσφατα, έθεσε ως εθνικό στόχο να παράξει από τους υποθαλάσσιους υδρίτες, μέχρι το 2018, ποσότητες ισόποσες με τις εισαγωγές. Και αυτό παρά τις μεγάλες τεχνικές δυσκολίες, την αβεβαιότητα περί των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που πιθανώς προκαλεί μια εκτεταμένη διάχυση μεθανίου και το υψηλό κόστος που τέτοια ανόρυξη και παραγωγή ακόμη παρουσιάζει.
Ωστόσο, παρά το φιλόδοξο του στόχου, οι Ιάπωνες είναι βέβαιοι ότι μέσα στην πενταετία θα ανταποκριθούν στις προσκλήσεις. Φρονούν ότι χωρίς τις πελώριες κεφαλαιοβόρες δουλειές που συνοδεύουν τις συμβατικές ενεργειακές αναζητήσεις, τις δαπανηρές νέες σχιστολιθικές γεωτρήσεις ή τις επιδοτήσεις ΑΠΕ τόσων άλλων κρατών και εταιρειών, η Ιαπωνία θα είναι ελέυθερη να διαθέσει επενδύτικά κεφάλαια στις προκλήσεις αυτές, μοχλεύοντάς τα συνάμα με την εξαιρετικά υψηλή τεχνολογική κατάρτηση και επινοητικότητα της χώρας. Ετσι, όχι μόνο μπορεί να επιταχύνει τη απαραίτητη καμπύλη μάθησης γιά βέλτιστη τεχνική της ανόρυξης/παραγωγής υδριτών μεθανίου, διαθέτωντας ως πρόσθετο αποτέλεσμα, την σχετικη νέα τεχνογνωσία προς ευρύτερη χρήση. Με το αζημίωτο, φυσικά.
Χαριτωμένα όλα αυτά βέβαια, αλλά τι σχέση έχουν με Ελλάδα; Aμεση.
Γιατί, κατά καλή μας τύχη, έχει εντοπισθεί από μελέτες της ΕΕ την περασμένη δεκαετία, ύπαρξη σημαντικών αποθέσεων υδριτών μεθανίου στο ανατολικό άκρο της ελληνικής ΑΟΖ, κείμενη στα λασπο-ηφαίστεια του βυθού περί των όρων Αναξίμανδρου και Αναξιμένη, νότια του Καστελόριζου. Ταυτόχρονα εικάζεται ομόλογη παρουσία στά δυτικά, σε περιοχή ανάμεσα στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδος, Ιταλίας και Λιβύης, όπου σιμά βορειότερα, έχουν εντοπισθεί ανάλογα λασπο-ηφαίστεια (ονόματι Πυθαγόρας) συνοδευόμενα με αποθέσεις υδριτών. Περιοχή να σημειωθεί, όπου πρόσφατα η Total μυστηριωδώς ζήτησε από την PGS να διεξάγει τις πιο πυκνές σεισμικές της έρευνες...
O περιβόητος κρατικός φορέας Υδρογονανθράκων και Μετάλλων της Ιαπωνίας (Japan Oil, Gas & Metals National Corp - JOGMEC ) ανακοίνωσε την επιτυχή έναρξη δοκιμών σταθερής παραγωγής φυσικού αερίου από υποθαλάσσιες αποθέσεις υδριτών μεθανίου, κείμενοι σε βάθος 1.300 μέτρα ανοικτά της νοτιοανατολικής Ιαπωνίας.
Οι υδρίτες είναι πολύ μικρά ιζήματα μεθανίου, το βασικό συστατικό του φυσικού αέριο, που περιβάλλονται από μόρια παγωμένου νερού. Μοιάζουν, δηλαδή, σαν μικρές μπαλίτσες πάγου... που καίγονται. Σχηματίσθηκαν εδώ και εκατομμύρια χρόνια κατώ από ευνοικές - αν και όχι τόσο κατανοητές - γεωλογικές περιστάσεις και βρίσκονται εν αφθονία διασκορπισμένοι σε πάμπολα σημεία της γής, βεβαίως στο αρκτικό υπέδαφος, μα κυρίως υπό του θαλάσσιου πυθμένα διεθνώς, ακόμα και στην περιοχή της καθ’ ημάς Μεσογείου .
Παρά το όποιο ενδιαφέρον παρουσιάζουν γιά τους γεω-επιστήμονες, το θέμα θα ήτο αδιάφορο γιά το γενικά κοινό. Συνοδεύεται όμως από εγκυρότατη επιστημονική εκτίμηση ότι η αφθονία αυτή δυνητικά ισοδυναμεί, ως πηγή ενέργειας, με τουλάχιστον το διπλάσιο αυτής που είναι σε θέση να προσφέρει ο όγκος όλων των επιβεβαιωμένων παγκοσμίως αποθεμάτων πετρελαίου, κάρβουνου και φυσικου αερίου... αθροιστικά! Η αλλιώς, κατά την Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία ( USGS), όγκος πόρων κάπου μεταξύ 2.800 και 8.500 τρισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου, μέγεθος που είναι περίπου 8.000 εώς 24.000 φορές μεγαλύτερη του σημερινού παγκόσμιου όγκου των βεβαιωμένων αποθεμάτων συμβατικού φυσικού αερίου!!
Τέτοια απέραντη αφθονία δύσκολά γίνεται πιστευτή, ή ακόμη και κατανοητή. Γιατί αρκεί να καλύψει την όποια καί όση ενεργειακή ζήτηση της ανθρωπότητος υπάρξει γιά όλες τις χρήσεις, “μέχρις τα αστεροειδή προσκρούσουν τελικά στην Γή”, κατά την σκωπτική έκφραση κορυφαίου ειδικού.
Και όμως, σε τέτοια συμπεράσματα καταλήγουν - ύστερα απο σχεδόν δύο δεκαετίες ερευνών - όχι μόνο οι επιστήμονες της USGS, αλλά και αντίστοιχων κρατικών ιδρύματων του Καναδά, της Νορβηγίας, ιδιωτικών πετρελαικών εταιριών (Chevron, Conoco-Philips, ΒΡ) και, φυσικά, του ιαπωνικού JOGMEC, ο οποίος βρίσκεται στην απόλυτη πρωτοπορία των σχετικών ερευνών και εξερευνήσεων, ιδίως των υποθαλάσσιων.
Πράγμα όχι τυχαίο, μιας και η αφθονία αποθέσεων υδριτών μεθανίου σε ιαπωνικά υπεράκτια πεδία εγγίζει τα επτά τρισ. κυβικά μέτρα - ποσότητα που επαρκεί να καλύψει για 100 χρόνια, τις σημερινές ανάγκες τις χώρας - και καθιστά τους υδρίτες αυτούς ενδεχόμενους παράγοντες χειραφέτησης της ενεργειακά στερημένης Ιαπωνίας. Πράγμα που ισχύει βεβαίως και γιά όλες τις άναλογες περιπτώσεις ενεργειακά φτωχών χωρών...
Υπάρχει εξάλλου και η πίεση της συγκυρίας, αντιμέτωπη καθώς είναι η χώρα με κλιμακούμενη ενεργειακή ενδεια, αφενός λόγω της αναστολής λειτουργίας πυρηνικών της αντιδραστήρων εξαιτίας της Fukushima, αφετέρου λόγω της επακόλουθης απότομης αύξησης εισαγωγών φυσικού αερίου, τιμολογημένων ήδη περίπου οκτώ φορές υψηλότερα κατά μονάδα απο τις τιμές Αμερικής. Ετσι, πρόσφατα, έθεσε ως εθνικό στόχο να παράξει από τους υποθαλάσσιους υδρίτες, μέχρι το 2018, ποσότητες ισόποσες με τις εισαγωγές. Και αυτό παρά τις μεγάλες τεχνικές δυσκολίες, την αβεβαιότητα περί των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που πιθανώς προκαλεί μια εκτεταμένη διάχυση μεθανίου και το υψηλό κόστος που τέτοια ανόρυξη και παραγωγή ακόμη παρουσιάζει.
Ωστόσο, παρά το φιλόδοξο του στόχου, οι Ιάπωνες είναι βέβαιοι ότι μέσα στην πενταετία θα ανταποκριθούν στις προσκλήσεις. Φρονούν ότι χωρίς τις πελώριες κεφαλαιοβόρες δουλειές που συνοδεύουν τις συμβατικές ενεργειακές αναζητήσεις, τις δαπανηρές νέες σχιστολιθικές γεωτρήσεις ή τις επιδοτήσεις ΑΠΕ τόσων άλλων κρατών και εταιρειών, η Ιαπωνία θα είναι ελέυθερη να διαθέσει επενδύτικά κεφάλαια στις προκλήσεις αυτές, μοχλεύοντάς τα συνάμα με την εξαιρετικά υψηλή τεχνολογική κατάρτηση και επινοητικότητα της χώρας. Ετσι, όχι μόνο μπορεί να επιταχύνει τη απαραίτητη καμπύλη μάθησης γιά βέλτιστη τεχνική της ανόρυξης/παραγωγής υδριτών μεθανίου, διαθέτωντας ως πρόσθετο αποτέλεσμα, την σχετικη νέα τεχνογνωσία προς ευρύτερη χρήση. Με το αζημίωτο, φυσικά.
Χαριτωμένα όλα αυτά βέβαια, αλλά τι σχέση έχουν με Ελλάδα; Aμεση.
Γιατί, κατά καλή μας τύχη, έχει εντοπισθεί από μελέτες της ΕΕ την περασμένη δεκαετία, ύπαρξη σημαντικών αποθέσεων υδριτών μεθανίου στο ανατολικό άκρο της ελληνικής ΑΟΖ, κείμενη στα λασπο-ηφαίστεια του βυθού περί των όρων Αναξίμανδρου και Αναξιμένη, νότια του Καστελόριζου. Ταυτόχρονα εικάζεται ομόλογη παρουσία στά δυτικά, σε περιοχή ανάμεσα στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδος, Ιταλίας και Λιβύης, όπου σιμά βορειότερα, έχουν εντοπισθεί ανάλογα λασπο-ηφαίστεια (ονόματι Πυθαγόρας) συνοδευόμενα με αποθέσεις υδριτών. Περιοχή να σημειωθεί, όπου πρόσφατα η Total μυστηριωδώς ζήτησε από την PGS να διεξάγει τις πιο πυκνές σεισμικές της έρευνες...
Εάν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, και μόνο περαιτέρω εξερεύνηση και γεώτρηση θα τα επιβεβαιώσουν, μπορούμε να μιλάμε για πραγματικά αστρονομικά μεγέθη μελλοντικής διαθέσιμης ενεργειακής προσφοράς από τα μεσογειακά μας πελάγη. Διότι οι πιθανοί πόροι φυσικού αερίου από τους υδρίτες μεθανίου των περιοχών αυτών, προστίθενται στους ελεφαντίων διαστάσεων δυνητικούς πόρους των ήδη γνωστών λασπο-ηφαιστείων νότια της Κρήτης (~20-30 δισ. βαρέλια ισοδυνάμου πετρελαίου/φυσικού αερίου) και του Καστελόριζου (Λεκάνη Ηροδότου ~22 δισ. ισοδύναμα βαρέλια).
Γιατί η χρήση πατενταρισμένων τεχνικών ανόρυξης “Made in Japan”, θα είναι σε θέση μέσα σε πενταετία να μας ανοίξουν ορίζοντες που ούτε καν τολμούμε να συλλογιόμαστε. Αρκεί βέβαια τα παλιά δαιμόνια των διαχειριστικών μας αβελτηριών και εθνικιστικών μαξιμαλισμών, ημών και γειτόνων, να μην μας κατατρέχουν. Αλλιώς, όλη αυτή η πλούσια ενεργειακή κληρονομιά θα μείνει εκεί που είναι και τώρα.
Στον βυθό.
Γιατί η χρήση πατενταρισμένων τεχνικών ανόρυξης “Made in Japan”, θα είναι σε θέση μέσα σε πενταετία να μας ανοίξουν ορίζοντες που ούτε καν τολμούμε να συλλογιόμαστε. Αρκεί βέβαια τα παλιά δαιμόνια των διαχειριστικών μας αβελτηριών και εθνικιστικών μαξιμαλισμών, ημών και γειτόνων, να μην μας κατατρέχουν. Αλλιώς, όλη αυτή η πλούσια ενεργειακή κληρονομιά θα μείνει εκεί που είναι και τώρα.
Στον βυθό.
*Ο Σταύρος Πετρολέκας είναι Ιδιώτης Επενδυτής Υδρογονανθράκων.
Πηγή: www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου